De Buhrenworschd

(Unterschied zwischen Versionen)
Wechseln zu: Navigation, Suche
Zeile 13: Zeile 13:
 
:::::Wie ofde muß me säh enbehren,<br/>
 
:::::Wie ofde muß me säh enbehren,<br/>
 
:::::hodd me so Hunger un au Dorschd!
 
:::::hodd me so Hunger un au Dorschd!
 
  
 
:::::Drum wissen mäh ’ne guhde Kwelle,<br/>
 
:::::Drum wissen mäh ’ne guhde Kwelle,<br/>
Zeile 19: Zeile 18:
 
:::::dann eisen<ref>''eisen'' ‚laufen, eilen‘.</ref> gerne mäh zur Schdelle,<br/>
 
:::::dann eisen<ref>''eisen'' ‚laufen, eilen‘.</ref> gerne mäh zur Schdelle,<br/>
 
:::::wo rohd de Sarwelahdworschd bliehd.
 
:::::wo rohd de Sarwelahdworschd bliehd.
 
  
 
:::::„Du, Schorsche!“ schbrochch der Henner, „heere<br/>
 
:::::„Du, Schorsche!“ schbrochch der Henner, „heere<br/>
Zeile 25: Zeile 23:
 
:::::Bis Sunndach mach’n mäh in de Seehre<ref>''de Seehre'' ‚die Söhre‘, ein Bergwaldgebiet südlich von Kassel, rechts der Fulda.</ref>,<br/>
 
:::::Bis Sunndach mach’n mäh in de Seehre<ref>''de Seehre'' ‚die Söhre‘, ein Bergwaldgebiet südlich von Kassel, rechts der Fulda.</ref>,<br/>
 
:::::Das heißd, mäh beiden! Ich un du!
 
:::::Das heißd, mäh beiden! Ich un du!
 
  
 
:::::Ich honn däh doh ’ne Worschd endegged,<br/>
 
:::::Ich honn däh doh ’ne Worschd endegged,<br/>
Zeile 31: Zeile 28:
 
:::::Wie die so scheene safdig schmegged,<br/>
 
:::::Wie die so scheene safdig schmegged,<br/>
 
:::::noch schenner wie in Ahlenbunn<ref>''Ahlenbunn'' ‚Altenbauna‘, Dorf südwestlich von Kassel.</ref>!
 
:::::noch schenner wie in Ahlenbunn<ref>''Ahlenbunn'' ‚Altenbauna‘, Dorf südwestlich von Kassel.</ref>!
 
  
 
:::::Bes Sunndaach dachd’ ich nu ze langen<br/>
 
:::::Bes Sunndaach dachd’ ich nu ze langen<br/>
Zeile 37: Zeile 33:
 
:::::weißde nix Bess’res ahnzefangen,<br/>
 
:::::weißde nix Bess’res ahnzefangen,<br/>
 
:::::dann macheste ahm besten midder!“ –
 
:::::dann macheste ahm besten midder!“ –
 
  
 
:::::„Godd, weißde“, schbrochch ich, „große Liste<ref>''Liste'' ‚Lüste‘.</ref><br/>
 
:::::„Godd, weißde“, schbrochch ich, „große Liste<ref>''Liste'' ‚Lüste‘.</ref><br/>
Zeile 43: Zeile 38:
 
:::::weil ich doh uff de Daufe mißde<br/>
 
:::::weil ich doh uff de Daufe mißde<br/>
 
:::::bieh minnen liewen Nachber Schmidd.
 
:::::bieh minnen liewen Nachber Schmidd.
 
  
 
:::::Un Sarwelahdworschd honn mäh freilich<br/>
 
:::::Un Sarwelahdworschd honn mäh freilich<br/>
Zeile 49: Zeile 43:
 
:::::säh schmecked zwar wohrhafdich greilich,<br/>
 
:::::säh schmecked zwar wohrhafdich greilich,<br/>
 
:::::mäh kiefen drewwen säh biehm Schmull.“ –
 
:::::mäh kiefen drewwen säh biehm Schmull.“ –
 
  
 
:::::„Na siehste, allwernes Gewächse,<br/>
 
:::::„Na siehste, allwernes Gewächse,<br/>
Zeile 55: Zeile 48:
 
:::::Bis Sunndaach morchen imme sechse,<br/>
 
:::::Bis Sunndaach morchen imme sechse,<br/>
 
:::::doh jähden<ref> ''jähden'' ‚jäten‘, hier: ‚laufen‘.</ref> mäh vum Audohr<ref>''Audohr'' ‚Auetor‘.</ref> los.
 
:::::doh jähden<ref> ''jähden'' ‚jäten‘, hier: ‚laufen‘.</ref> mäh vum Audohr<ref>''Audohr'' ‚Auetor‘.</ref> los.
 
  
 
:::::Du sodd de Daufe schnell vergessen<br/>
 
:::::Du sodd de Daufe schnell vergessen<br/>
Zeile 61: Zeile 53:
 
:::::du grichch’st en Schdigge Worschd ze essen,<br/>
 
:::::du grichch’st en Schdigge Worschd ze essen,<br/>
 
:::::wie sich im Läwen kinns däh bohd!“ – –
 
:::::wie sich im Läwen kinns däh bohd!“ – –
 
  
 
:::::Ich losse mich nu iwwerreden,<br/>
 
:::::Ich losse mich nu iwwerreden,<br/>
Zeile 67: Zeile 58:
 
:::::un dahd zum Audohr hennejähden<br/>
 
:::::un dahd zum Audohr hennejähden<br/>
 
:::::ahm Sunndaach schund in Herrgoddsfrieh.
 
:::::ahm Sunndaach schund in Herrgoddsfrieh.
 
  
 
:::::Do schdunn ich nu un wahrd’ un luh’re,<br/>
 
:::::Do schdunn ich nu un wahrd’ un luh’re,<br/>
Zeile 73: Zeile 63:
 
:::::bes dann so gegen sewwen Uhre<br/>
 
:::::bes dann so gegen sewwen Uhre<br/>
 
:::::ich nuff zum Friedrichsbladdze schridd.
 
:::::ich nuff zum Friedrichsbladdze schridd.
 
  
 
:::::En Ärcher hadd’ ich uch im Ballje<br/>
 
:::::En Ärcher hadd’ ich uch im Ballje<br/>
Zeile 79: Zeile 68:
 
:::::vor Hunger wurr mäh schlangk de Dallje,<br/>
 
:::::vor Hunger wurr mäh schlangk de Dallje,<br/>
 
:::::vun so ’ner langen Schdeherei.
 
:::::vun so ’ner langen Schdeherei.
 
  
 
:::::Wie vor’s Deahder ich dahd kummen,<br/>
 
:::::Wie vor’s Deahder ich dahd kummen,<br/>
Zeile 85: Zeile 73:
 
:::::doh seh ich midde luhden Brummen<br/>
 
:::::doh seh ich midde luhden Brummen<br/>
 
:::::den scheiwen Henner rimmergehn.
 
:::::den scheiwen Henner rimmergehn.
 
  
 
:::::Der finged dann wie dull ze gahken<br/>
 
:::::Der finged dann wie dull ze gahken<br/>
Zeile 91: Zeile 78:
 
:::::de Schbaddzen uffem Dach erschraken,<br/>
 
:::::de Schbaddzen uffem Dach erschraken,<br/>
 
:::::un ziddern dahd de Schdroßenbahn!
 
:::::un ziddern dahd de Schdroßenbahn!
 
  
 
:::::Nu honn mäh richdich uns gekabbeld<br/>
 
:::::Nu honn mäh richdich uns gekabbeld<br/>
Zeile 97: Zeile 83:
 
:::::un ich honn’s gligglich dann bedabbeld,<br/>
 
:::::un ich honn’s gligglich dann bedabbeld,<br/>
 
:::::wamme ahn’s Audohr sich beschdelld,
 
:::::wamme ahn’s Audohr sich beschdelld,
 
  
 
:::::daß dann ganz glahr un ohne Fraache<br/>
 
:::::daß dann ganz glahr un ohne Fraache<br/>
Zeile 103: Zeile 88:
 
:::::un daß uff minne ahlen Daache<br/>
 
:::::un daß uff minne ahlen Daache<br/>
 
:::::ich doch en großes Dussel bin! –
 
:::::ich doch en großes Dussel bin! –
 
  
 
:::::So honn ich enn derbieh gelossen<br/>
 
:::::So honn ich enn derbieh gelossen<br/>
Zeile 109: Zeile 93:
 
:::::un dann sinn mäh zwei Worschdgenossen<br/>
 
:::::un dann sinn mäh zwei Worschdgenossen<br/>
 
:::::nu losgezochchen frank un froh!
 
:::::nu losgezochchen frank un froh!
 
  
 
:::::Es gungk biehm Schein der Morchensunne<br/>
 
:::::Es gungk biehm Schein der Morchensunne<br/>
Zeile 115: Zeile 98:
 
:::::un unsere Krakehlerlunne<ref>''Lunne'' – ‚Laune‘.</ref><br/>
 
:::::un unsere Krakehlerlunne<ref>''Lunne'' – ‚Laune‘.</ref><br/>
 
:::::wohr bahle weckgeblohsen au!
 
:::::wohr bahle weckgeblohsen au!
 
  
 
:::::Ahm Seehreranne<ref>''ahm Seehreranne'' ‚am Söhrerande‘.</ref> honn gemiedlich<br/>
 
:::::Ahm Seehreranne<ref>''ahm Seehreranne'' ‚am Söhrerande‘.</ref> honn gemiedlich<br/>
Zeile 121: Zeile 103:
 
:::::Minn Cassel lag so schdill un friedlich,<br/>
 
:::::Minn Cassel lag so schdill un friedlich,<br/>
 
:::::das wohr uch doch ’ne wohre Brachd! –
 
:::::das wohr uch doch ’ne wohre Brachd! –
 
  
 
:::::Dann dahden dorch den Wald mäh schleichen,<br/>
 
:::::Dann dahden dorch den Wald mäh schleichen,<br/>
Zeile 127: Zeile 108:
 
:::::un honn uch ahn de Wegezeichen –<br/>
 
:::::un honn uch ahn de Wegezeichen –<br/>
 
:::::verdella<ref>''verdella'': wie ''verdohlei''.</ref> – gar nidd mehr gedachd.
 
:::::verdella<ref>''verdella'': wie ''verdohlei''.</ref> – gar nidd mehr gedachd.
 
  
 
:::::Wie mäh uns noch so driwwer wunnern,<br/>
 
:::::Wie mäh uns noch so driwwer wunnern,<br/>
Zeile 133: Zeile 113:
 
:::::doh finged’s bleddzlich ahn ze dunnern,<br/>
 
:::::doh finged’s bleddzlich ahn ze dunnern,<br/>
 
:::::un fisseln dahd’s schund nidd mehr dinn.
 
:::::un fisseln dahd’s schund nidd mehr dinn.
 
  
 
:::::„Verbummich! Joh! Was sall nu wären?“<br/>
 
:::::„Verbummich! Joh! Was sall nu wären?“<br/>
Zeile 139: Zeile 118:
 
:::::der Dunner ließ sich widder heeren,<br/>
 
:::::der Dunner ließ sich widder heeren,<br/>
 
:::::un dräddschen dahd’s schund feste als.
 
:::::un dräddschen dahd’s schund feste als.
 
  
 
:::::„Das honn mäh dinner Worschd ze danken“,<br/>
 
:::::„Das honn mäh dinner Worschd ze danken“,<br/>
Zeile 145: Zeile 123:
 
:::::„Na, wedde dann schund widder zanken,<br/>
 
:::::„Na, wedde dann schund widder zanken,<br/>
 
:::::du kunndest nidd zum Bedde ruß!“
 
:::::du kunndest nidd zum Bedde ruß!“
 
  
 
:::::„Du weißd doch nidd, wo’s Audohr fristed<br/>
 
:::::„Du weißd doch nidd, wo’s Audohr fristed<br/>
Zeile 151: Zeile 128:
 
:::::„Joh! Wann de frieher dich geristed,<br/>
 
:::::„Joh! Wann de frieher dich geristed,<br/>
 
:::::mäh säßen jiddzd im Drocknen doch!“ –
 
:::::mäh säßen jiddzd im Drocknen doch!“ –
 
  
 
:::::Un Bliddz un Dunner, Hagel, Regen,<br/>
 
:::::Un Bliddz un Dunner, Hagel, Regen,<br/>
Zeile 157: Zeile 133:
 
:::::un nix vun Zeichen, nix vun Wegen,<br/>
 
:::::un nix vun Zeichen, nix vun Wegen,<br/>
 
:::::un mäh ganz buddschedribbelnaß!
 
:::::un mäh ganz buddschedribbelnaß!
 
  
 
:::::Wie sich des Wedder dahd verziehen,<br/>
 
:::::Wie sich des Wedder dahd verziehen,<br/>
Zeile 163: Zeile 138:
 
:::::un bleddzlich hodd minn Freind geschriehen:<br/>
 
:::::un bleddzlich hodd minn Freind geschriehen:<br/>
 
:::::„Hurroh! Hurroh! Doh äß en Huß!“
 
:::::„Hurroh! Hurroh! Doh äß en Huß!“
 
  
 
:::::Nidd freidicher kunnd’ einst begrießen<br/>
 
:::::Nidd freidicher kunnd’ einst begrießen<br/>
Zeile 169: Zeile 143:
 
:::::als mäh hier uff den nassen Wiesen,<br/>
 
:::::als mäh hier uff den nassen Wiesen,<br/>
 
:::::des Schdellberghuß so dichde nah!
 
:::::des Schdellberghuß so dichde nah!
 
  
 
:::::Nu wohren endlich mäh ahm Ziele<br/>
 
:::::Nu wohren endlich mäh ahm Ziele<br/>
Zeile 175: Zeile 148:
 
:::::Kaum bladdzden mäh uns uff de Schdiehle,<br/>
 
:::::Kaum bladdzden mäh uns uff de Schdiehle,<br/>
 
:::::honn mäh au glichch de Worschd verlangd.
 
:::::honn mäh au glichch de Worschd verlangd.
 
  
 
:::::„Och, Schorsche!“ schbrochch der Henner sachde,<br/>
 
:::::„Och, Schorsche!“ schbrochch der Henner sachde,<br/>
Zeile 181: Zeile 153:
 
:::::„Joh, wann se so der Schmull noch machde,<br/>
 
:::::„Joh, wann se so der Schmull noch machde,<br/>
 
:::::das währ dann doch der wohre Schdaad!“
 
:::::das währ dann doch der wohre Schdaad!“
 
  
 
:::::„So Buhrenworschd, die äß minn Läwen,<br/>
 
:::::„So Buhrenworschd, die äß minn Läwen,<br/>
Zeile 187: Zeile 158:
 
:::::un freidich diehd minn Herze bäwen,<br/>
 
:::::un freidich diehd minn Herze bäwen,<br/>
 
:::::schlah ich se in de Blaudze<ref>''Blaudze'' ‚Bauch‘.</ref> ninn!“ –
 
:::::schlah ich se in de Blaudze<ref>''Blaudze'' ‚Bauch‘.</ref> ninn!“ –
 
  
 
:::::Wie mäh se nu verdrigged hadden,<br/>
 
:::::Wie mäh se nu verdrigged hadden,<br/>
Zeile 193: Zeile 163:
 
:::::Doh dahden mäh’s dem Werd verschdadden,<br/>
 
:::::Doh dahden mäh’s dem Werd verschdadden,<br/>
 
:::::daß häh’s Rezebbd uns noch moh machd.
 
:::::daß häh’s Rezebbd uns noch moh machd.
 
  
 
:::::Un wie mäh dann uns so gefligged<br/>
 
:::::Un wie mäh dann uns so gefligged<br/>
Zeile 199: Zeile 168:
 
:::::doh honn mäh noh den Werd geschigged,<br/>
 
:::::doh honn mäh noh den Werd geschigged,<br/>
 
:::::daß häh sich bieh uns seddzen sull.
 
:::::daß häh sich bieh uns seddzen sull.
 
  
 
:::::„Herr Werd! Vun ährer Worschd ze schnallen,<br/>
 
:::::„Herr Werd! Vun ährer Worschd ze schnallen,<br/>
Zeile 205: Zeile 173:
 
:::::Och! Dähden säh uns den Gefallen,<br/>
 
:::::Och! Dähden säh uns den Gefallen,<br/>
 
:::::verkiefen säh uns en baar Pund?“
 
:::::verkiefen säh uns en baar Pund?“
 
  
 
:::::„Joh, joh! Das duh ich uch woh glauwen!<br/>
 
:::::„Joh, joh! Das duh ich uch woh glauwen!<br/>
Zeile 211: Zeile 178:
 
:::::doch minne Frau diehd’s nidd erlauwen,<br/>
 
:::::doch minne Frau diehd’s nidd erlauwen,<br/>
 
:::::mäh honn au gar nidd vähle mehr!“
 
:::::mäh honn au gar nidd vähle mehr!“
 
  
 
:::::Doch korz un guhd, noh dausend Kwahlen,<br/>
 
:::::Doch korz un guhd, noh dausend Kwahlen,<br/>
Zeile 217: Zeile 183:
 
:::::un legde vun der Worschd, der ahlen,<br/>
 
:::::un legde vun der Worschd, der ahlen,<br/>
 
:::::en jeden au ’ne Elle hin.
 
:::::en jeden au ’ne Elle hin.
 
  
 
:::::Och! Disses Gligge! Hechst geriehred,<br/>
 
:::::Och! Disses Gligge! Hechst geriehred,<br/>
Zeile 223: Zeile 188:
 
:::::un fruchen dann, wie sich’s gebiehred,<br/>
 
:::::un fruchen dann, wie sich’s gebiehred,<br/>
 
:::::noh unsrer Rechnung hochen Schdand.
 
:::::noh unsrer Rechnung hochen Schdand.
 
  
 
:::::„Joh, na! Wie sull ich das nu hahlen!<br/>
 
:::::„Joh, na! Wie sull ich das nu hahlen!<br/>
Zeile 229: Zeile 193:
 
:::::Fuffzehn muß sellwer ich bezahlen,<br/>
 
:::::Fuffzehn muß sellwer ich bezahlen,<br/>
 
:::::dohmidde ich uch’s nidd verhehle!
 
:::::dohmidde ich uch’s nidd verhehle!
 
  
 
:::::Dann sellwer duhn mäh doch nidd schlachden,<br/>
 
:::::Dann sellwer duhn mäh doch nidd schlachden,<br/>
Zeile 235: Zeile 198:
 
:::::drimm mäh den Wurschde-Inkauf machden<br/>
 
:::::drimm mäh den Wurschde-Inkauf machden<br/>
 
:::::in Cassel bieh dem Meggster Schmull!“ – – – – –
 
:::::in Cassel bieh dem Meggster Schmull!“ – – – – –
 
  
 
:::::Was sall ich doh nu widder schbrechen?!<br/>
 
:::::Was sall ich doh nu widder schbrechen?!<br/>
Zeile 241: Zeile 203:
 
:::::mäh dahden ganz bedebberd blechen<br/>
 
:::::mäh dahden ganz bedebberd blechen<br/>
 
:::::un schlebbden heimen den Gewinn! –
 
:::::un schlebbden heimen den Gewinn! –
 
  
 
:::::Wie law’den unnerdess’ de Schnudde<br/>
 
:::::Wie law’den unnerdess’ de Schnudde<br/>

Version vom 13. August 2013, 17:06 Uhr


„De Buhrenworschd“, Gedicht in Kasseler Mundart von Konrad Berndt (1872 – 1935), publiziert 1913.


Inhaltsverzeichnis

Text


De Buhrenworschd


Verdohlei![1] Es gehd nix uff Ähren
iwwer en scheenes Schdigge Buhrenworschd!
Wie ofde muß me säh enbehren,
hodd me so Hunger un au Dorschd!
Drum wissen mäh ’ne guhde Kwelle,
wo’s so was Rahres gäwen diehd,
dann eisen[2] gerne mäh zur Schdelle,
wo rohd de Sarwelahdworschd bliehd.
„Du, Schorsche!“ schbrochch der Henner, „heere
mäh moh en Auchenbliggchen zu!
Bis Sunndach mach’n mäh in de Seehre[3],
Das heißd, mäh beiden! Ich un du!
Ich honn däh doh ’ne Worschd endegged,
doh hoste kinn Begriff dervunn,
Wie die so scheene safdig schmegged,
noch schenner wie in Ahlenbunn[4]!
Bes Sunndaach dachd’ ich nu ze langen
for uns derheime so ’ne Schlidder[5],
weißde nix Bess’res ahnzefangen,
dann macheste ahm besten midder!“ –
„Godd, weißde“, schbrochch ich, „große Liste[6]
honn ich bes Sunndaach grode nidd,
weil ich doh uff de Daufe mißde
bieh minnen liewen Nachber Schmidd.
Un Sarwelahdworschd honn mäh freilich
au unsen ganzen Owwen vull,
säh schmecked zwar wohrhafdich greilich,
mäh kiefen drewwen säh biehm Schmull.“ –
„Na siehste, allwernes Gewächse,
das baßd je doch nu ganz fermos!
Bis Sunndaach morchen imme sechse,
doh jähden[7] mäh vum Audohr[8] los.
Du sodd de Daufe schnell vergessen
un best mäh dankbar bis zum Dohd,
du grichch’st en Schdigge Worschd ze essen,
wie sich im Läwen kinns däh bohd!“ – –
Ich losse mich nu iwwerreden,
ich benn nu moh so’n guhdes Vieh,
un dahd zum Audohr hennejähden
ahm Sunndaach schund in Herrgoddsfrieh.
Do schdunn ich nu un wahrd’ un luh’re,
minn Henner awer kimmed nidd,
bes dann so gegen sewwen Uhre
ich nuff zum Friedrichsbladdze schridd.
En Ärcher hadd’ ich uch im Ballje
ob so ’ner großen Ladderei,
vor Hunger wurr mäh schlangk de Dallje,
vun so ’ner langen Schdeherei.
Wie vor’s Deahder ich dahd kummen,
doh bliewe ich vor Schrecken schdehn,
doh seh ich midde luhden Brummen
den scheiwen Henner rimmergehn.
Der finged dann wie dull ze gahken
un ferchderlich ze schimben ahn,
de Schbaddzen uffem Dach erschraken,
un ziddern dahd de Schdroßenbahn!
Nu honn mäh richdich uns gekabbeld
un ganz geheerich ahngebelld,
un ich honn’s gligglich dann bedabbeld,
wamme ahn’s Audohr sich beschdelld,
daß dann ganz glahr un ohne Fraache
’s Deahder nurd gemeind kann sinn
un daß uff minne ahlen Daache
ich doch en großes Dussel bin! –
So honn ich enn derbieh gelossen
– der Kliechste giwwed immer noh –,
un dann sinn mäh zwei Worschdgenossen
nu losgezochchen frank un froh!
Es gungk biehm Schein der Morchensunne
dorch unse einzich scheene Au,
un unsere Krakehlerlunne[9]
wohr bahle weckgeblohsen au!
Ahm Seehreranne[10] honn gemiedlich
ahn’s Friehschdigg mäh uns drahngemachd.
Minn Cassel lag so schdill un friedlich,
das wohr uch doch ’ne wohre Brachd! –
Dann dahden dorch den Wald mäh schleichen,
honn iwwer’s Audohr was gelachd
un honn uch ahn de Wegezeichen –
verdella[11] – gar nidd mehr gedachd.
Wie mäh uns noch so driwwer wunnern,
wo mäh dann eichendlich woh[12] sinn,
doh finged’s bleddzlich ahn ze dunnern,
un fisseln dahd’s schund nidd mehr dinn.
„Verbummich! Joh! Was sall nu wären?“
so gahkden mäh uß einem Hals;
der Dunner ließ sich widder heeren,
un dräddschen dahd’s schund feste als.
„Das honn mäh dinner Worschd ze danken“,
so schdieß ich nu im Ärcher ruß.
„Na, wedde dann schund widder zanken,
du kunndest nidd zum Bedde ruß!“
„Du weißd doch nidd, wo’s Audohr fristed
sinn kimmerliches Dasein noch!“
„Joh! Wann de frieher dich geristed,
mäh säßen jiddzd im Drocknen doch!“ –
Un Bliddz un Dunner, Hagel, Regen,
die howen alszu noch den Schbaß,
un nix vun Zeichen, nix vun Wegen,
un mäh ganz buddschedribbelnaß!
Wie sich des Wedder dahd verziehen,
mäh kohmen uff ’ner Lichdung ruß,
un bleddzlich hodd minn Freind geschriehen:
„Hurroh! Hurroh! Doh äß en Huß!“
Nidd freidicher kunnd’ einst begrießen
Glumbumbus Nordamerika
als mäh hier uff den nassen Wiesen,
des Schdellberghuß so dichde nah!
Nu wohren endlich mäh ahm Ziele
der Herzenswinsche ahngelangd!
Kaum bladdzden mäh uns uff de Schdiehle,
honn mäh au glichch de Worschd verlangd.
„Och, Schorsche!“ schbrochch der Henner sachde,
„Äß die nidd wirklich dellegahd?“
„Joh, wann se so der Schmull noch machde,
das währ dann doch der wohre Schdaad!“
„So Buhrenworschd, die äß minn Läwen,
doh gehd nu nix nidd drewwer hin,
un freidich diehd minn Herze bäwen,
schlah ich se in de Blaudze[13] ninn!“ –
Wie mäh se nu verdrigged hadden,
de große Schlidder midd Bedachd,
Doh dahden mäh’s dem Werd verschdadden,
daß häh’s Rezebbd uns noch moh machd.
Un wie mäh dann uns so gefligged
de Keeze richdich dicke vull,
doh honn mäh noh den Werd geschigged,
daß häh sich bieh uns seddzen sull.
„Herr Werd! Vun ährer Worschd ze schnallen,
das machd den gränksten Mann gesund,
Och! Dähden säh uns den Gefallen,
verkiefen säh uns en baar Pund?“
„Joh, joh! Das duh ich uch woh glauwen!
Ich gäwe se au gerne her,
doch minne Frau diehd’s nidd erlauwen,
mäh honn au gar nidd vähle mehr!“
Doch korz un guhd, noh dausend Kwahlen,
do willichd dann der Buhre in
un legde vun der Worschd, der ahlen,
en jeden au ’ne Elle hin.
Och! Disses Gligge! Hechst geriehred,
schdumm driggden emme mäh de Hand,
un fruchen dann, wie sich’s gebiehred,
noh unsrer Rechnung hochen Schdand.
„Joh, na! Wie sull ich das nu hahlen!
Sinn sechzehn Groschen nidd ze vähle?
Fuffzehn muß sellwer ich bezahlen,
dohmidde ich uch’s nidd verhehle!
Dann sellwer duhn mäh doch nidd schlachden,
weil ich hier bahle russer sull,
drimm mäh den Wurschde-Inkauf machden
in Cassel bieh dem Meggster Schmull!“ – – – – –
Was sall ich doh nu widder schbrechen?!
Mäh schdobbden schdill de Werschde in,
mäh dahden ganz bedebberd blechen
un schlebbden heimen den Gewinn! –
Wie law’den unnerdess’ de Schnudde
de Daufegäste wunnervull,
un ohne Zängken, ohne Schudde[14]
schmeckd enn’n de Buhrenworschd vum Schmull!


Quelle

  • Konrad Berndt: Friggedellen. Gedichte in Casselaner Mundart. Kassel 1913. S. 96 ff.
    Wiederabdruck im Mundart-Kurier 6, 2006, S. 12 f. – Mit Anmerkungen zum Wortschatz.

Querverweise

Anmerkungen

  1. verdohlei! ‚verdammt!‘
  2. eisen ‚laufen, eilen‘.
  3. de Seehre ‚die Söhre‘, ein Bergwaldgebiet südlich von Kassel, rechts der Fulda.
  4. Ahlenbunn ‚Altenbauna‘, Dorf südwestlich von Kassel.
  5. Schlidder: abgeschnittenes großes, flaches Stück Brot, Wurst oder Schinken.
  6. Liste ‚Lüste‘.
  7. jähden ‚jäten‘, hier: ‚laufen‘.
  8. Audohr ‚Auetor‘.
  9. Lunne – ‚Laune‘.
  10. ahm Seehreranne ‚am Söhrerande‘.
  11. verdella: wie verdohlei.
  12. woh – übliche Kürzung von wohl, wo es nur Füllwort ist.
  13. Blaudze ‚Bauch‘.
  14. Schudde ‚Schimpfen‘?
Meine Werkzeuge
Namensräume
Varianten
Aktionen
Inhalt
Werkzeuge