Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn

Aus KasselWiki
Wechseln zu: Navigation, Suche


Bonifatius, „Apostel der Deutschen“, missionierte von 721 an in Hessen. Im Jahre 723 fällte er die Donareiche bei Geismar, eine Massentaufe heidnischer Hessen schloß sich an. - Zu diesem spektakulären Ereignis, seinen Hintergründen und Folgen eine Bildergeschichte in Kasseler Mundart.


Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn

Von Werner Guth


Bonifatius 2x.jpg












Dä kunnt hier sähn uff dissem Bild
dän Dunnergodd. Hä gigget wild.
Hä drähcht en Hahmer in sinn’n Hännen,
dän daht me Dunnerkiel au nennen.


Bonifatius 3x.jpg












Bie Geismer war’sch, do wo hä wohnde
un in ’ner heil’chen Eiche drohnde.
Vun hier uß sorchde hä vor d’s Wedder
un vulle Schieren an der Edder.


Bonifatius 5x.jpg














Däm Godd ze Dank, däm Godd ze Lohn
gab’s unner sinner Eichenkron’
oft Fesderchen mid gählem Bier.
Uff dissem Bill säht dä’s hier.


Bonifatius 4x.jpg















Äs floß das Bier, där Schumm floch uff
bis in de Eichenkrone nuff.
Se honn gezecht un honn gesungen,
bis enn de Auchen iwwergungen.


Bonifatius 6x.jpg












Diß es der Bonnifazius.
En bißchen beese sieht hä uß.
Äs daht emm’ Buchweh schwer bereiden,
daß die in Hessen waren Heiden.


Bonifatius 1x.jpg












Hä schrebb dem Baabst: „Ich ben bereid
un willens, Uche Heilichkeid,
dän kleinen Stamm verstoggder Heiden,
de Hessen chrisdlich ahnzeleiden.“


Bonifatius 11x.jpg












Zerigge schrebb der Baabst: „Minn Sohn!
Geh du noh Hessen uff Mißjohn,
bring Chrisdum hinn’, un desderwähchen
verbliewe ich mid Gruß un Sähchen.“


Bonifatius 12x.jpg












Hier sieht me Bonnifaz, dän frummen,
vun Geismer nuff zer Eiche kummen.
En Fest war widder moh im Gank
un alles vuller Iwwerschwank.
Bonifatius 7x.jpg














Hä drodd dermank un fung glich ahn,
mid Worden mächdich druffzuschlahn,
hä hott geschimbet un gedroht,
hott au geflucht – Schoggschwerenod.


Bonifatius 8x.jpg













Wie sinne Bredicht war verklungen,
hott Bonnifaz ’ne Axd geschwungen
imm’ sinnen Kobb im Kreise rimme
un schluch die Eiche einfach imme


Bonifatius 9x.jpg













un sproch: „Dä ahlen Hessenlimmel!
Schluß jitzt mid uchem Getzenfimmel!
Hier hilft kinn Krischen, kinn Endlaufen!
Wasser här – nu wumme daufen!“


Wie nu der Bonnifaz vullbracht
sinn Werk, hott hä sich drahngemacht
un schrebb noh Rom: „O heil’cher Vadder!
Als Briesder un Berichderstadder
uß Hessen deile ich Uch midde:
Ich honn die schlimme Getzensidde
geroddet uß mid Stumb un Stähle
un honn gedauft der Hessen vähle.
Uffällich awer war doch sehr:
Äs gab gar keine Gähchenwehr,
wie Chrisdum ich dän Heiden brachde.
Jo, wie de Lämmerchen so sachde
honn sä de Daufe ahngenummen,
sinn fast vun selwer ahngekummen,
in Demud honn se ’n Kobb gesengget
un ähren Sinn zem Herrn gelengget.
Un was bedrifft dän Dunnergodd:
Ahngäblich me ’n gesähen hott
bie Besse oder Großenridde.
En schweren Hahmer hädd’ hä midde,
so heert me hier de Liede reden.
Me spricht, hä wannert wegg noh Schweden,
un alles, wie me heert, ze Fuß.
Äs grießt Uch – Bonnifazius.


Bonifatius 10x.jpg
Meine Werkzeuge
Namensräume
Varianten
Aktionen
Inhalt
Werkzeuge