Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn

(Unterschied zwischen Versionen)
Wechseln zu: Navigation, Suche
(Die Seite wurde neu angelegt: „ '''Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn''' Dä kunnt hier sähn uff dissem Bild<br/> dän Dunnergodd. Hä gigget wild. <br/> Hä drähcht en Hahmer in sinn…“)
 
Zeile 1: Zeile 1:
 
+
[[Bild: Bonifatius 1x.jpg|300px|right|]]
 
+
[[Bild: Bonifatius 2x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 3x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 4x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 5x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 6x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 7x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 8x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 9x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 10x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 11x.jpg|300px|right|]]
 +
[[Bild: Bonifatius 12x.jpg|300px|right|]]
  
 
'''Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn'''
 
'''Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn'''

Version vom 28. Januar 2014, 10:51 Uhr

Bonifatius 1x.jpg
Bonifatius 2x.jpg
Bonifatius 3x.jpg
Bonifatius 4x.jpg
Bonifatius 5x.jpg
Bonifatius 6x.jpg
Bonifatius 7x.jpg
Bonifatius 8x.jpg
Bonifatius 9x.jpg
Bonifatius 10x.jpg
Bonifatius 11x.jpg
Bonifatius 12x.jpg

Wie de Hessen Chrisden geworrn sinn


Dä kunnt hier sähn uff dissem Bild
dän Dunnergodd. Hä gigget wild.
Hä drähcht en Hahmer in sinn’n Hännen,
dän daht me Dunnerkiel au nennen.


Bie Geismer war’sch, do wo hä wohnde
un in ’ner heil’chen Eiche drohnde.
Vun hier uß sorchde hä vor d’s Wedder
un vulle Schieren an der Edder.


Däm Godd ze Dank, däm Godd ze Lohn
gab’s unner sinner Eichenkron’
oft Fesderchen mid gählem Bier.
Uff dissem Bill säht dä’s hier.


Äs floß das Bier, där Schumm floch uff
bis in de Eichenkrone nuff.
Se honn gezecht un honn gesungen,
bis enn de Auchen iwwergungen.


Diß es der Bonnifazius.
En bißchen beese sieht hä uß.
Äs daht emm’ Buchweh schwer bereiden,
daß die in Hessen waren Heiden.


Hä schrebb dem Baabst: „Ich ben bereid
un willens, Uche Heilichkeid,
dän kleinen Stamm verstoggder Heiden,
de Hessen chrisdlich ahnzeleiden.“


Zerigge schrebb der Baabst: „Minn Sohn!
Geh du noh Hessen uff Mißjohn,
bring Chrisdum hinn’, un desderwähchen
verbliewe ich mid Gruß un Sähchen.“


Hier sieht me Bonnifaz, dän frummen,
vun Geismer nuff zer Eiche kummen.
En Fest war widder moh im Gank
un alles vuller Iwwerschwank.


Hä drodd dermank un fung glich ahn,
mid Worden mächdich druffzuschlahn,
hä hott geschimbet un gedroht,
hott au geflucht – Schoggschwerenod.


Wie sinne Bredicht war verklungen,
hott Bonnifaz ’ne Axd geschwungen
imm’ sinnen Kobb im Kreise rimme
un schluch die Eiche einfach imme


un sproch: „Dä ahlen Hessenlimmel!
Schluß jitzt mid uchem Getzenfimmel!
Hier hilft kinn Krischen, kinn Endlaufen!
Wasser här – nu wumme daufen!“

  • * *

Wie nu der Bonnifaz vullbracht
sinn Werk, hott hä sich drahngemacht
un schrebb noh Rom: „O heil’cher Vadder!
Als Briesder un Berichderstadder
uß Hessen deile ich Uch midde:
Ich honn die schlimme Getzensidde
geroddet uß mid Stumb un Stähle
un honn gedauft der Hessen vähle.
Uffällich awer war doch sehr:
Äs gab gar keine Gähchenwehr,
wie Chrisdum ich dän Hessen brachde.
Jo, wie de Lämmerchen so sachde
honn sä de Daufe ahngenummen,
sinn fast vun selwer ahngekummen,
in Demud honn se ’n Kobb gesengget
un ähren Sinn zem Herrn gelengget.
Un was bedrifft dän Dunnergodd:
Ahngäblich me ’n gesähen hott
bie Besse oder Großenridde.
En schweren Hahmer hädd’ hä midde,
so heert me hier de Liede reden.
Me spricht, hä wannert wegg noh Schweden,
un alles, wie me heert, ze Fuß.
Äs grießt Uch – Bonnifazius.

Meine Werkzeuge
Namensräume
Varianten
Aktionen
Inhalt
Werkzeuge