Familien können Kaffee kochen
(Unterschied zwischen Versionen)
Zeile 4: | Zeile 4: | ||
==Text== | ==Text== | ||
<br/> | <br/> | ||
− | '''Familien können Kaffee kochen'''<br/> | + | :::::'''Familien können Kaffee kochen'''<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | In ahlen Zieden machden mäh<br/> | + | :::::In ahlen Zieden machden mäh<br/> |
− | uns sonndaachs uff de Soggen.<br/> | + | :::::uns sonndaachs uff de Soggen.<br/> |
− | Am Wochenenne war’s kinn Schbass,<br/> | + | :::::Am Wochenenne war’s kinn Schbass,<br/> |
− | derheime rimzehog[g]en.<br/> | + | :::::derheime rimzehog[g]en.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | ’s gab vähle Eggen, wo me doh<br/> | + | :::::’s gab vähle Eggen, wo me doh<br/> |
− | ze Fuß sinn hinggegrochchen,<br/> | + | :::::ze Fuß sinn hinggegrochchen,<br/> |
− | weil allerwäjens konnden joh<br/> | + | :::::weil allerwäjens konnden joh<br/> |
− | Familien Kaffee kochen.<br/> | + | :::::Familien Kaffee kochen.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | De Mudder hadde vollgeschdobbed<br/> | + | :::::De Mudder hadde vollgeschdobbed<br/> |
− | den Friggedellenbiedel.<br/> | + | :::::den Friggedellenbiedel.<br/> |
− | De Kinnerscheese vorneweggen<br/> | + | :::::De Kinnerscheese vorneweggen<br/> |
− | schobb’s Zoffie midd’en Friedel.<br/> | + | :::::schobb’s Zoffie midd’en Friedel.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch<br/> | + | :::::Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch<br/> |
− | mäh Jinglerchen midd Schdeinen.<br/> | + | :::::mäh Jinglerchen midd Schdeinen.<br/> |
− | Diß Zoffie fung ze grischen ahn<br/> | + | :::::Diß Zoffie fung ze grischen ahn<br/> |
− | vor Schmerzen in den Beinen.<br/> | + | :::::vor Schmerzen in den Beinen.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | De Mudder schobb de Scheese nu.<br/> | + | :::::De Mudder schobb de Scheese nu.<br/> |
− | D’n Vadder heerd’ me anggen,<br/> | + | :::::D’n Vadder heerd’ me anggen,<br/> |
− | weil’s Zoffie samd’en Essewergg<br/> | + | :::::weil’s Zoffie samd’en Essewergg<br/> |
− | emme uffem Buggel hanggen.<br/> | + | :::::emme uffem Buggel hanggen.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | Nidd lange druff, doh schnibbeld hä<br/> | + | :::::Nidd lange druff, doh schnibbeld hä<br/> |
− | am Bache so’m baar Weiden.<br/> | + | :::::am Bache so’m baar Weiden.<br/> |
− | Doh machde hä ’ne Bahre ruß<br/> | + | :::::Doh machde hä ’ne Bahre ruß<br/> |
− | und schbrochch dann for uns beiden:<br/> | + | :::::und schbrochch dann for uns beiden:<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | „Däh Jinglerchen, däh kunnded moh<br/> | + | :::::„Däh Jinglerchen, däh kunnded moh<br/> |
− | mäh disse Miehe schbaren<br/> | + | :::::mäh disse Miehe schbaren<br/> |
− | un’, bis me widder derheime sinn,<br/> | + | :::::un’, bis me widder derheime sinn,<br/> |
− | diß arme Zoffie drahren.“<br/> | + | :::::diß arme Zoffie drahren.“<br/> |
<br/> | <br/> | ||
− | Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.<br/> | + | :::::Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.<br/> |
− | Der Sonndaach war im Salze.<br/> | + | :::::Der Sonndaach war im Salze.<br/> |
− | Uns hangg, bis mäh derheime war’n,<br/> | + | :::::Uns hangg, bis mäh derheime war’n,<br/> |
− | de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).<br/> | + | :::::de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).<br/> |
− | + | <br/> | |
− | Geschworen hommäh zwei uns dann,<br/> | + | :::::Geschworen hommäh zwei uns dann,<br/> |
− | wie mäh ins Bedde grochchen:<br/> | + | :::::wie mäh ins Bedde grochchen:<br/> |
− | „Mäh rissen uß, wann widdermoh<br/> | + | :::::„Mäh rissen uß, wann widdermoh<br/> |
− | Familien Kaffee kochen!“<br/> | + | :::::Familien Kaffee kochen!“<br/> |
<br/> | <br/> |
Version vom 18. August 2013, 15:56 Uhr
"Familien können Kaffee kochen", Gedicht in Kasseler Mundart von Axel Herwig, publ. 1978.
Text
- Familien können Kaffee kochen
- Familien können Kaffee kochen
- In ahlen Zieden machden mäh
- uns sonndaachs uff de Soggen.
- Am Wochenenne war’s kinn Schbass,
- derheime rimzehog[g]en.
- In ahlen Zieden machden mäh
- ’s gab vähle Eggen, wo me doh
- ze Fuß sinn hinggegrochchen,
- weil allerwäjens konnden joh
- Familien Kaffee kochen.
- ’s gab vähle Eggen, wo me doh
- De Mudder hadde vollgeschdobbed
- den Friggedellenbiedel.
- De Kinnerscheese vorneweggen
- schobb’s Zoffie midd’en Friedel.
- De Mudder hadde vollgeschdobbed
- Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch
- mäh Jinglerchen midd Schdeinen.
- Diß Zoffie fung ze grischen ahn
- vor Schmerzen in den Beinen.
- Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch
- De Mudder schobb de Scheese nu.
- D’n Vadder heerd’ me anggen,
- weil’s Zoffie samd’en Essewergg
- emme uffem Buggel hanggen.
- De Mudder schobb de Scheese nu.
- Nidd lange druff, doh schnibbeld hä
- am Bache so’m baar Weiden.
- Doh machde hä ’ne Bahre ruß
- und schbrochch dann for uns beiden:
- Nidd lange druff, doh schnibbeld hä
- „Däh Jinglerchen, däh kunnded moh
- mäh disse Miehe schbaren
- un’, bis me widder derheime sinn,
- diß arme Zoffie drahren.“
- „Däh Jinglerchen, däh kunnded moh
- Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.
- Der Sonndaach war im Salze.
- Uns hangg, bis mäh derheime war’n,
- de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).
- Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.
- Geschworen hommäh zwei uns dann,
- wie mäh ins Bedde grochchen:
- „Mäh rissen uß, wann widdermoh
- Familien Kaffee kochen!“
- Geschworen hommäh zwei uns dann,