Familien können Kaffee kochen
(Unterschied zwischen Versionen)
Zeile 5: | Zeile 5: | ||
<br/> | <br/> | ||
:::::'''Familien können Kaffee kochen'''<br/> | :::::'''Familien können Kaffee kochen'''<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::In ahlen Zieden machden mäh<br/> | :::::In ahlen Zieden machden mäh<br/> | ||
:::::uns sonndaachs uff de Soggen.<br/> | :::::uns sonndaachs uff de Soggen.<br/> | ||
:::::Am Wochenenne war’s kinn Schbass,<br/> | :::::Am Wochenenne war’s kinn Schbass,<br/> | ||
:::::derheime rimzehog[g]en.<br/> | :::::derheime rimzehog[g]en.<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::’s gab vähle Eggen, wo me doh<br/> | :::::’s gab vähle Eggen, wo me doh<br/> | ||
:::::ze Fuß sinn hinggegrochchen,<br/> | :::::ze Fuß sinn hinggegrochchen,<br/> | ||
:::::weil allerwäjens konnden joh<br/> | :::::weil allerwäjens konnden joh<br/> | ||
:::::Familien Kaffee kochen.<br/> | :::::Familien Kaffee kochen.<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::De Mudder hadde vollgeschdobbed<br/> | :::::De Mudder hadde vollgeschdobbed<br/> | ||
:::::den Friggedellenbiedel.<br/> | :::::den Friggedellenbiedel.<br/> | ||
:::::De Kinnerscheese vorneweggen<br/> | :::::De Kinnerscheese vorneweggen<br/> | ||
:::::schobb’s Zoffie midd’en Friedel.<br/> | :::::schobb’s Zoffie midd’en Friedel.<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch<br/> | :::::Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch<br/> | ||
:::::mäh Jinglerchen midd Schdeinen.<br/> | :::::mäh Jinglerchen midd Schdeinen.<br/> | ||
:::::Diß Zoffie fung ze grischen ahn<br/> | :::::Diß Zoffie fung ze grischen ahn<br/> | ||
:::::vor Schmerzen in den Beinen.<br/> | :::::vor Schmerzen in den Beinen.<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::De Mudder schobb de Scheese nu.<br/> | :::::De Mudder schobb de Scheese nu.<br/> | ||
:::::D’n Vadder heerd’ me anggen,<br/> | :::::D’n Vadder heerd’ me anggen,<br/> | ||
:::::weil’s Zoffie samd’en Essewergg<br/> | :::::weil’s Zoffie samd’en Essewergg<br/> | ||
:::::emme uffem Buggel hanggen.<br/> | :::::emme uffem Buggel hanggen.<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::Nidd lange druff, doh schnibbeld hä<br/> | :::::Nidd lange druff, doh schnibbeld hä<br/> | ||
:::::am Bache so’m baar Weiden.<br/> | :::::am Bache so’m baar Weiden.<br/> | ||
:::::Doh machde hä ’ne Bahre ruß<br/> | :::::Doh machde hä ’ne Bahre ruß<br/> | ||
:::::und schbrochch dann for uns beiden:<br/> | :::::und schbrochch dann for uns beiden:<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::„Däh Jinglerchen, däh kunnded moh<br/> | :::::„Däh Jinglerchen, däh kunnded moh<br/> | ||
:::::mäh disse Miehe schbaren<br/> | :::::mäh disse Miehe schbaren<br/> | ||
:::::un’, bis me widder derheime sinn,<br/> | :::::un’, bis me widder derheime sinn,<br/> | ||
:::::diß arme Zoffie drahren.“<br/> | :::::diß arme Zoffie drahren.“<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.<br/> | :::::Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.<br/> | ||
:::::Der Sonndaach war im Salze.<br/> | :::::Der Sonndaach war im Salze.<br/> | ||
:::::Uns hangg, bis mäh derheime war’n,<br/> | :::::Uns hangg, bis mäh derheime war’n,<br/> | ||
:::::de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).<br/> | :::::de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
:::::Geschworen hommäh zwei uns dann,<br/> | :::::Geschworen hommäh zwei uns dann,<br/> | ||
:::::wie mäh ins Bedde grochchen:<br/> | :::::wie mäh ins Bedde grochchen:<br/> | ||
:::::„Mäh rissen uß, wann widdermoh<br/> | :::::„Mäh rissen uß, wann widdermoh<br/> | ||
:::::Familien Kaffee kochen!“<br/> | :::::Familien Kaffee kochen!“<br/> | ||
− | <br/> | + | :::::<br/> |
Version vom 18. August 2013, 16:05 Uhr
"Familien können Kaffee kochen", Gedicht in Kasseler Mundart von Axel Herwig, publ. 1978.
Text
- Familien können Kaffee kochen
- In ahlen Zieden machden mäh
- uns sonndaachs uff de Soggen.
- Am Wochenenne war’s kinn Schbass,
- derheime rimzehog[g]en.
- ’s gab vähle Eggen, wo me doh
- ze Fuß sinn hinggegrochchen,
- weil allerwäjens konnden joh
- Familien Kaffee kochen.
- De Mudder hadde vollgeschdobbed
- den Friggedellenbiedel.
- De Kinnerscheese vorneweggen
- schobb’s Zoffie midd’en Friedel.
- Wo’s Wasser gabb, doh diddschden glichch
- mäh Jinglerchen midd Schdeinen.
- Diß Zoffie fung ze grischen ahn
- vor Schmerzen in den Beinen.
- De Mudder schobb de Scheese nu.
- D’n Vadder heerd’ me anggen,
- weil’s Zoffie samd’en Essewergg
- emme uffem Buggel hanggen.
- Nidd lange druff, doh schnibbeld hä
- am Bache so’m baar Weiden.
- Doh machde hä ’ne Bahre ruß
- und schbrochch dann for uns beiden:
- „Däh Jinglerchen, däh kunnded moh
- mäh disse Miehe schbaren
- un’, bis me widder derheime sinn,
- diß arme Zoffie drahren.“
- Uns Jungen bläbb de Schbugge weg.
- Der Sonndaach war im Salze.
- Uns hangg, bis mäh derheime war’n,
- de Zunge ussen Halse (d’r Läddschen ussen Halse).
- Geschworen hommäh zwei uns dann,
- wie mäh ins Bedde grochchen:
- „Mäh rissen uß, wann widdermoh
- Familien Kaffee kochen!“
- Familien können Kaffee kochen