Der Besuch der Wase

(Unterschied zwischen Versionen)
Wechseln zu: Navigation, Suche
K (verschob „Der Besuch der Wase'“ nach „Der Besuch der Wase“: Korrektur)
Zeile 1: Zeile 1:
 +
<br/>
 
'''„Der Besuch der Wase“,''' Gedicht in Zwehrener Mundart von '''[[Heinrich Müldner]]'''.
 
'''„Der Besuch der Wase“,''' Gedicht in Zwehrener Mundart von '''[[Heinrich Müldner]]'''.
<br/>
 
 
<br/>
 
<br/>
 
==Text==
 
==Text==
 
<br/>
 
<br/>
 +
:::::'''Der Besuch der Wase'''
 
<br/>
 
<br/>
'''Der Besuch der Wase'''
+
:::::D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage<br/>
<br/>
+
:::::sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.<br/>
<br/>
+
:::::’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.<br/>
D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage<br/>
+
:::::De Stuwwe war hebsch uffgerummed<br/>
sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.<br/>
+
:::::– ’s war je au noch en noches Huß –,<br/>
’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.<br/>
+
:::::se hadden au scheene Sand gestroched,<br/>
De Stuwwe war hebsch uffgerummed<br/>
+
:::::unn de zwedde Kirche war ewen uß.<br/>
– ’s war je au noch en noches Huß –,<br/>
+
:::::Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“<br/>
se hadden au scheene Sand gestroched,<br/>
+
:::::„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand<br/>
unn de zwedde Kirche war ewen uß.<br/>
+
:::::unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.<br/>
Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“<br/>
+
:::::„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase<br/>
„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand<br/>
+
:::::unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.<br/>
unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.<br/>
+
:::::„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,<br/>
„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase<br/>
+
:::::’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.<br/>
unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.<br/>
+
:::::„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;<br/>
„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,<br/>
+
:::::so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,<br/>
’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.<br/>
+
:::::wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“<br/>
„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;<br/>
+
:::::Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen<br/>
so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,<br/>
+
:::::middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.<br/>
wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“<br/>
+
:::::De Wase well sich grade en Leibchen strichen,<br/>
Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen<br/>
+
:::::doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,<br/>
middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.<br/>
+
:::::unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,<br/>
De Wase well sich grade en Leibchen strichen,<br/>
+
:::::’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“<br/>
doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,<br/>
+
:::::„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.<br/>
unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,<br/>
+
:::::„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“<br/>
’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“<br/>
+
:::::Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,<br/>
„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.<br/>
+
:::::es eß en ganzes Sadansdengen.“<br/>
„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“<br/>
+
:::::Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß<br/>
Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,<br/>
+
:::::unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;<br/>
es eß en ganzes Sadansdengen.“<br/>
+
:::::dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff<br/>
Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß<br/>
+
:::::unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.<br/>
unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;<br/>
+
:::::„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“<br/>
dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff<br/>
+
:::::so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:<br/>
unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.<br/>
+
:::::„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,<br/>
„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“<br/>
+
:::::doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“<br/>
so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:<br/>
+
:::::„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,<br/>
„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,<br/>
+
:::::dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;<br/>
doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“<br/>
+
:::::ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“<br/>
„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,<br/>
+
:::::„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,<br/>
dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;<br/>
+
:::::ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise<br/>
ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“<br/>
+
:::::eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“<br/>
„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,<br/>
+
:::::„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,<br/>
ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise<br/>
+
:::::„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.<br/>
eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“<br/>
+
:::::Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,<br/>
„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,<br/>
+
:::::he hodd bih der Garde gedient in Berlin.<br/>
„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.<br/>
+
:::::Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise<br/>
Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,<br/>
+
:::::hodd keiner so ne scheene Howereise.<br/>
he hodd bih der Garde gedient in Berlin.<br/>
+
:::::Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn<br/>
Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise<br/>
+
:::::unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,<br/>
hodd keiner so ne scheene Howereise.<br/>
+
:::::so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“<br/>
Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn<br/>
+
:::::„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,<br/>
unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,<br/>
+
:::::de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.<br/>
so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“<br/>
+
:::::Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,<br/>
„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,<br/>
+
:::::der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed<br/>
de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.<br/>
+
:::::unn wann iwest was eß, he eß zu genau.<br/>
Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,<br/>
+
:::::Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“<br/>
der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed<br/>
+
unn wann iwest was eß, he eß zu genau.<br/>
+
Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“<br/>
+

Version vom 17. August 2013, 10:15 Uhr


„Der Besuch der Wase“, Gedicht in Zwehrener Mundart von Heinrich Müldner.

Text


Der Besuch der Wase


D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage
sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.
’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.
De Stuwwe war hebsch uffgerummed
– ’s war je au noch en noches Huß –,
se hadden au scheene Sand gestroched,
unn de zwedde Kirche war ewen uß.
Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“
„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand
unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.
„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase
unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.
„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,
’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.
„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;
so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,
wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“
Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen
middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.
De Wase well sich grade en Leibchen strichen,
doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,
unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,
’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“
„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.
„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“
Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,
es eß en ganzes Sadansdengen.“
Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß
unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;
dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff
unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.
„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“
so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:
„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,
doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“
„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,
dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;
ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“
„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,
ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise
eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“
„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,
„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.
Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,
he hodd bih der Garde gedient in Berlin.
Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise
hodd keiner so ne scheene Howereise.
Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn
unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,
so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“
„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,
de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.
Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,
der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed
unn wann iwest was eß, he eß zu genau.
Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“
Meine Werkzeuge
Namensräume
Varianten
Aktionen
Inhalt
Werkzeuge