Der Besuch der Wase

(Unterschied zwischen Versionen)
Wechseln zu: Navigation, Suche
(Die Seite wurde neu angelegt: „'''Der Besuch der Wase''', Gedicht in Zwehrener Mundart von '''Heinrich Müldner'''. ==Text== '''Der Besuch der Wase''' D’s Allis unn d’r Klewes, de…“)
 
Zeile 1: Zeile 1:
'''Der Besuch der Wase''', Gedicht in Zwehrener Mundart von '''[[Heinrich Müldner]]'''.
+
'''„Der Besuch der Wase“,''' Gedicht in Zwehrener Mundart von '''[[Heinrich Müldner]]'''.
  
 
==Text==
 
==Text==
Zeile 6: Zeile 6:
  
 
D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage<br/>
 
D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage<br/>
sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.
+
sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.<br/>
’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.
+
’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.<br/>
De Stuwwe war hebsch uffgerummed
+
De Stuwwe war hebsch uffgerummed<br/>
– ’s war je au noch en noches Huß –,
+
– ’s war je au noch en noches Huß –,<br/>
se hadden au scheene Sand gestroched,
+
se hadden au scheene Sand gestroched,<br/>
unn de zwedde Kirche war ewen uß.
+
unn de zwedde Kirche war ewen uß.<br/>
Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“
+
Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“<br/>
„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand
+
„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand<br/>
unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.
+
unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.<br/>
„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase
+
„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase<br/>
unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.
+
unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.<br/>
„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,
+
„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,<br/>
’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.
+
’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.<br/>
„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;
+
„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;<br/>
so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,
+
so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,<br/>
wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“
+
wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“<br/>
Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen
+
Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen<br/>
middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.
+
middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.<br/>
De Wase well sich grade en Leibchen strichen,
+
De Wase well sich grade en Leibchen strichen,<br/>
doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,
+
doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,<br/>
unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,
+
unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,<br/>
’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“
+
’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“<br/>
„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.
+
„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.<br/>
„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“
+
„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“<br/>
Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,
+
Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,<br/>
es eß en ganzes Sadansdengen.“
+
es eß en ganzes Sadansdengen.“<br/>
Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß
+
Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß<br/>
unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;
+
unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;<br/>
dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff
+
dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff<br/>
unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.
+
unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.<br/>
„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“
+
„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“<br/>
so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:
+
so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:<br/>
„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,
+
„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,<br/>
doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“
+
doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“<br/>
„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,
+
„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,<br/>
dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;
+
dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;<br/>
ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“
+
ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“<br/>
„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,
+
„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,<br/>
ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise
+
ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise<br/>
eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“
+
eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“<br/>
„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,
+
„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,<br/>
„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.
+
„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.<br/>
Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,
+
Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,<br/>
he hodd bih der Garde gedient in Berlin.
+
he hodd bih der Garde gedient in Berlin.<br/>
Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise
+
Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise<br/>
hodd keiner so ne scheene Howereise.
+
hodd keiner so ne scheene Howereise.<br/>
Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn
+
Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn<br/>
unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,
+
unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,<br/>
so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“
+
so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“<br/>
„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,
+
„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,<br/>
de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.
+
de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.<br/>
Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,
+
Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,<br/>
der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed
+
der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed<br/>
unn wann iwest was eß, he eß zu genau.
+
unn wann iwest was eß, he eß zu genau.<br/>
Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“
+
Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“<br/>

Version vom 17. August 2013, 10:04 Uhr

„Der Besuch der Wase“, Gedicht in Zwehrener Mundart von Heinrich Müldner.

Text

Der Besuch der Wase

D’s Allis unn d’r Klewes, der Hennes unn ’s kleine Blage
sitzen ahm Dische unn drenken Kaffe.
’s war ahn’em Sunndag-Nomiddage.
De Stuwwe war hebsch uffgerummed
– ’s war je au noch en noches Huß –,
se hadden au scheene Sand gestroched,
unn de zwedde Kirche war ewen uß.
Uff eimoh klobbed’s. „Herein.“ „Guhn Dag.“
„Setzet Uch“, sprichd der Klewes galand
unn ricked en Stuhl herbih vunn der Wand.
„De Sunne meind’s herre gud“, sprichd de Wase
unn wischd sich ’n Droppen vunn der Nase.
„Wann’s so bliewed“, meint ’s Allis, „’s eß nid zu drochen,
’s hodd doch alszu gereind de leßden drei Wochen.
„Wulld dann merredrenken? Dann kummed her;
so, Deh hodd schunn; na, dann etz je au kein Malhehr,
wann Deh nochemoh drenked; unn nehmed Uch Musd!“
Das diehd se dann au. – Derwille eß ’s Stinchen
middm Hennes uffn Hoob gelaufen unn spehlen Krichen.
De Wase well sich grade en Leibchen strichen,
doh diehd’s uff einmoh en furchdbaren Gaak,
unn der Hennes kimmed gekreschen unn brilld alz: „Mudder,
’s Stinchen eß gefallen unn lichd in der Sudder.“
„Bremme bassesd dann nid uff?“ finged der Klewes ahn.
„Me sill dich glich inn de Anke schlahn.“
Unn ’s Allis sprichd: „Me derf kein Auge verwengen,
es eß en ganzes Sadansdengen.“
Ewer dohbih eß der Klewes schunn nuß
unn ziehd ’s Stinchen uß der Ahrel ruß;
dann nimmed he ’n Stock vun der Ähre uff
unn giwwed dem Hennes ’n paar hengen druff.
„Wie etz dann middem Martlis, gehd’s bahle los?“
so frogd dann de Wase. Doch ’s Allis sprichd bloß:
„Wie kommed Deh dann uff ne solche Idee,
doh wissed Deh je mehr noch alz wie meh.“
„Nu dud doch nid so, es eß doch was drahne,
dislesden honn ich se gesehn uff der elektrischen Bahne;
ich glauwe, se wullen inn de Kaisersäle.“
„Na, joh“, sprichd ’s Allis, „me verzählt sich veele,
ewer denked moh, Wase, bis noh Ermedeise
eß doch en bißchen ne widde, lange Reise.“
„Das eß nid so schlemm“, der Klewes doh sprichd,
„Hauptsache, daß es den Richtigen krichd.
Es schinnd je au en ganz echter Kerle zu sinn,
he hodd bih der Garde gedient in Berlin.
Sinn Vader kenn’ ich, in ganz Ermedeise
hodd keiner so ne scheene Howereise.
Unn en paar Browenner hodd he im Stalle stehn
unn en paar freschmelke Kiewe, das muß me gestehn,
so honn ich minn Lebdage noch keine gesehn!“
„Ach Godd“, sprichd de Wase, „wie de Zidd vergehd,
de Uhre je schunn uff halb sechse stehd.
Ewer nuh muß ich gehn, eh der Asmud kimmed,
der wird glich beese, wann ’s Ohbrod nid stimmed
unn wann iwest was eß, he eß zu genau.
Dann meched’s gud, hatjeh.“ „Jo, Deh au!“

Meine Werkzeuge
Namensräume
Varianten
Aktionen
Inhalt
Werkzeuge